در دهانمان پنهان
هست و ما زبان داریم
یعنی آنکه انسانیم
قدرتِ بیان داریم
قدرتِ سخن گفتن
در وجود آدمهاست
با بیان احساسات
زندگیِّ ما زیباست
آن که با زبانِ خویش
گفته غیبت مردم
توی جهل و نادانی
کرده راه حق را گُم
آنکه با زبان امّا
گفته از خدای خویش
احترام او باشد
در میان مردم، بیش
خیر و شرّ ما باشد
در زبان و در گفتار
خوبی و بدی دیدیم
از زبان خود، بسیار
نام خالق جان را
بر زبانِ خود داریم
از وجود زشتیها
چون همیشه بیزاریم
زبان وسیلهای برای سخن گفتن و چشیدن مزهی غذاهاست. اگر خدای مهربان این عضو کوچک را به ما نداده بود، در صحبت کردن با مردم با مشکلات زیادی روبرو میشدیم؛ از خواندن قرآن و دعاها دور میماندیم و مزهی غذاها را هم نمیفهمیدم. گاهی این عضو کوچک باعث عزیز گشتن و محترم شدن آدمها میشود، گاهی هم این زبان و گفتن حرفهای بد، باعث خشم خداوند و ناراحتی مردم میگردد.