روزي پيامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) در ميان جمعي از ياران فرمود: «وجود من تا زندهام براي شما خير است و پس از وفات نيز براي شما خير است».
در اين هنگام، جابر بن عبدالله انصاري برخاست و پرسيد: «اي رسولخدا! ميفهميم كه وجود شما در زمان حيات براي ما خير است، امّا جدايي شما از ما چگونه براي ما خير و خوبي در بر دارد ؟»
رسول مهربان خداوند فرمود: «وجود من براي شما خير است چون خداوند ميفرمايد: «تا وقتي كه تو در ميان ايشان هستي خداوند آنان را عذاب نميكند و نيز تا وقتي كه استغفار ميكنند خداوند آنان را عذاب نميكند- سورهي انفال، آيهي 31.»
پس از مرگ هم، من براي شما منشأ خير هستم؛ زيرا اعمال شما در هر هفته روزهاي دوشنبه و پنجشنبه به من عرضه ميشود؛ بر كارهاي نيك شما خدا را حمد و سپاس ميگويم و براي گناهانتان استغفار كرده و برايتان از خداوند طلب آمرزش ميكنم.»
و نيز فرمود: ستارگان، امان ساكنان آسمان و اهلبيت من امان ساكنان زمين هستند. تا زمانيكه ستارگان باقياند اهل آسمان در امنيت ميباشند. هنگامي كه ستارگان از بين بروند ساكنان آسمان به آنچه ناخشنود ميشوند مبتلا خواهند شد و هنگامي كه اهلبيت من از ميان بروند ، ساكنان زمين آنچه را كه به آن وعده داده شدهاند، ملاقات خواهند كرد.